Gooien tot we erbij neervallen

We tellen af, de dagen gaan snel als je het naar je zin hebt. Ondanks de tegenvallende vangsten blijft het een zeer gezellige en positieve week. Het weer zit mee, de stemming is goed, we hebben ons natje en droogje en we slapen lekker, wat wil je nog meer behalve iets meer snoek. Vandaag eerst even langs de hengelsportzaak. Maarten heeft een kunstaasje van Spro die heerlijk door het water glijdt en schijnbaar onweerstaanbaar is voor de beperkte hoeveelheid snoek die aanwezig is. Ik zou er graag ook zo een hebben, maar omdat ik niet denk dat de manier van bewegen de oorzaak is maar de donkere kleur haal ik voor de zekerheid ook een andere kleur aas waar ik gewoonlijk mee vis. Er wordt wel een zelfde soort aas gekocht als Maarten heeft maar deze is net niet snel genoeg naar de bodem. De hengelsportzaak is pas om 9.30 open en we besloten dus om maar een wandelingetje te maken door de haven van Karlshamn. Daar begint ons hart sneller te kloppen als we tussen de boten een aantal snoekjes zien liggen. Niet groot maar ze zijn er wel. Zou het zo zijn dat de snoek meer naar de kust komt? We zullen het meemaken. Om 11.00 gaan de eerste worpen richting de snoek, hopelijk. Helaas blijkt de snoek echt geen trek te hebben. We varen naar een andere stek, schitterend om te kijken in een aquarium. We gaan langzaam over de ondieptes en komen wat snoek tegen die op de grond doodstil blijven liggen als je ze een aasje voorschotelt. De enige beweging die ze maken is als het echt vervelend wordt, dan schieten ze als een raket door het groen heen en zie je ze niet meer terug. Zo zien we nog een paling door het water glijden en een heleboel jonge visjes en garnaaltjes. Ik denk dat deze net uit zijn gekomen en dat dat het teken is voor de snoek om, straks als alles wat groter is, lekker het buikje rond te eten. Maarten krijgt een beet en haalt de snoek van de dag, 84 cm, opnieuw binnen. Ik verspeel de nieuwe plug, snik, en moet nood gedwongen de oude plug gebruiken. In de ondiepte krijg ik een aanval op mijn plug, deze vang ik, de tweede aanval was op een andere plek een keiharde knal op de plug, ook binnen. Daarna een zeer mooie aanval vanuit de kant, de snoek kwam weer eens uit het water maar miste mijn plug. In tegenstelling tot vorig jaar heeft hier de snoek absoluut geen zin in een tweede aanval. Daarom om gooien we nog maar verder, we gooien tot we er bij neervallen. Morgen de laatste dag en de teller staat nu op 19. Maarten heeft er 14 en ik maar 5, schaam je Marc.

De aanhouder wint

Gister hadden we het over de motivatie van de snoek. Natuurlijk is zijn motivatie alleen maar eten eten eten. Omdat we van mening zijn dat er in deze hele baai niet veel te eten is wat groter is dan een garnaal lijkt het ons logisch dat er weinig snoek zit. En zelfs de garnalen zijn schaars. Vandaag zagen we echter wel wat leven. Duizende kleine kwalen gingen door het water, weer een teken dat we in zeewater vissen, dit vergeet je wel eens als je kijkt naar de beplanting en begroeiing van de oevers. Riet, bomen, seringen en gras groeien op de keiharde ondergrond van deze Zweedse kust. Maar ja wij zijn hier om te vissen en niet om Bioloogje te spelen. Dus werpen we weer wat nieuwe stekken af. De eigenaar van Fiskenshopen vertelde ons dat de haring verder naar buiten zwom dus ook de snoeken. Hij vertelde wel dat deze haring op vertrekken stond, vertel mij niet hoe hij dat weet, en daarom de snoek weer terug komt naar de kust. Concluderend zijn wij dus te vroeg of te laat in het seizoen. Maar we zitten hier toch. Johan Cruiff zei nog, “Als je niet schiet kun je ook niet scoren”. Dit is ook ons motto. Alle hoeken en gaten van Svalemala bay worden uitgekamd en dit leidt nog wel eens tot verrassingen. Was ik zondag koploper qua lengte, 94 cm, pakte Maarten vandaag de koppositie over met een reuze snoek van 101 cm. De kop van deze snoek was angstaanjagend. De dril was spannend en lang wat je van een snoek meestal niet verwacht. De grimas van het werken stond op Maartens gezicht. Denkend aan het knoopje waar ik zijn onderlijn mee had vast gezet. Dat was dus even spannend, zou die het houden of is het ene prutsknoop. Gelukkig is Marc een meester in knopen leggen en ontwarren dus dat zat echt wel vast. Snel de boot aan de kant, de vis geschept en eens goed bekeken. Wat een kolos... Dit maakt een dag gooien goed. Zelfs voor mij want ik ving de tegenpool 33 cm was mijn kanjer. Zo zie je dat we na 4 dagen gooien en nog eens gooien toch de hoofdprijs binnen halen. Niet in aantallen maar wel in de lengtes. De aanhouder wint, en we hebben nog 2 dagen te gaan.  

Motivatie probleem

De titel zou zomaar kunnen slaan op ons maar integendeel. Wij hebben geen motivatie probleem. Het is een weelde om iedere ochtend met z'n twee een heerlijk wandelingetje te maken naar de stijger waar de boot op ons ligt te wachten. Door het weiland lopen met de langhoorn koeien, zo noemen we ze maar even, soms een ree in en luisteren naar de vogeltjes die mooi zingen is echt geen kwelling. Onze motorboot maakt de meeste herrie in deze omgeving. Hoewel we toch dicht bij de bewoonde wereld zitten. Vandaag weer niet te vroeg op en om 830 stonden we op de stijger. Met brood voor de lunch, een snack, appeltje, frisdrank en een thermoskan thee. Helaas voor Maarten geen koffie. Gister hadden we pech. De accu voor de dieptemeter was vol toen hij in het tasje van Maarten ging maar kwam er leeg uit. Hoe dat kwam? ach de plus en min pool hadden tegen de ijzere thermoskan gelegen en hadden 2 gaten gebrand in de kan. De koffie dus koud de accu kapot, dus Maarten doet het met cola en water. Stonden we gister te zweten in het zonnetje, wel wind, hadden we vandaag onze warme jassen nodig en konden we een bui verwachten. De wind stond er ook dus oppassen geblazen dat de golven niet te hoog werden. We hadden 1 baai nog niet gehad en daar zouden we aan de slag gaan. Maarten met zijn topaas die schitterend door het water zwemt en Marc met een aasje van 20 cm, dat is eigenlijk best groot. Al stoeiend met de wind en met een werp frequentie van 5 per minuut werd deze baai uitgekamd. Marc schrok zich rot toen een snoek die zijn aas volgde een slag maakte en weg zwom. Als deze was, want we hebben hem niet meer gezien, gevangen dan had dat de vis van de dag geweest en misschien wel van de week. Maar goed een volger ligt niet in de boot. Dus verder gooien. Maarten ving er op deze stek 1. Nadat deze baai was uitgekamd besloten we, omdat het begon te regen, de kant op te zoeken. Er moesten boodschappen gedaan worden. Hier in de buurt is een mooie hengelsportzaak dus die konden we ook bezoeken en natuurlijk moest er wat gekocht worden. De supermarkt was eigenlijk prioriteit 1 vanwege het brood en nog wat te eten voor vrijdag. Het was niet de bedoeling om op de kant te blijven dus om 1600, toen het weer weer beter was, zaten wij in de boot. Jas uit en in t-shirt want het zonnetje stond weer fier te stralen. Niet voor lang. De wind trok aan en de bewolking nam weer toe. Maarten ving nog wel de vis van de dag, 72 cm, de tweede worp van de middagsessie. Daarna hebben we niks meer gezien. Hoe hard we ook proberen dus aan onze motivatie ligt het niet maar wel aan die van de snoek, helaas. Morgen weer aan het werk en hopen dat die metersnoek in de boot komt.

Echt Mannen weer

Nee mensen niet gelijk denken aan ruk winden. De wind begon vanochtend vroeg erg rustig. Dus besloten wij maar eens wat verder weg te gaan. Eerst nog even naar de plek waar we de 94 cm hadden gevangen. We hadden geluk, Maarten ving een mooie snoek van 74 cm en we zagen een mooie snoek over de bodem wegzwemmen. Het was weer hard werken. De vis had blijkbaar geen zin in mijn kunstaas en we besloten een groot stuk water over te steken om via een klein riviertje op een plek te komen waar een wat grotere rivier uit kwam. Inmiddels was het wat steviger gaan waaien maar met de zon en af en toe in de luwte was het goed vertoeven. Wij kwamen bij de kleine rivier en dachten dat we er wel door zouden kunnen. Het bruggetje onderdoor was geen probleem maar toen kwamen we verder in het riviertje tot de conclusie dat het verstandiger was geweest om om te varen. Als ware gondeliers moesten we ons door het slootje, van 30 cm diep en soms minder, duwen in de breedte paste het net. We kwamen uit bij de grotere baai en zouden daar wel wat gaan vangen. Helaas het water was er troebel en zonder geluk. Nu moesten we dus terug varen en niet via het slootje maar over de zee. De golven waren hoog en de wind ongunstig, echt mannen weer. Gelukkig hebben we een stevige boot met goede motor en dat hielp ons een handje om de golven te trotseren en natuurlijk Maartens zijn stuurmanskunsten. Iet wat vochtig kwamen we aan op een eerder beviste stek en hier konden we nog twee snoeken vangen. Maarten ving de vis van de dag 77 cm en ik 48 cm. Helaas verspeelde ik er deze dag drie en hebben we weer meer snoek gezien dan gevangen. Maar vol goede moed gaan we er morgen weer weer op snoekjacht.

Dat was hard werken

Jullie lachen misschien om de titel maar toch is het zo. Om 8.30 zaten we op het water. Dit was uitslapen voor ons want het is hier in zweden om 5.00 al echt licht. Het zou een volle dag worden met dreigende buien boven ons hoofd die uiteindelijk wel verdwenen gedurende de dag. De boot was wat beter ingedeeld dan gister en we waren daarom ook snel op pad. We besloten te starten bij een groot rotsblok die vroeger gebruikt werd om Zweden te verdedigen gezien de bunker die erop is gebouwt. Het loopt daar stijl af en op de fishfinder was veel vis te zien. Hier werd het echter niks. Verkassen naar de plek waar gister Maarten zijn eerste twee vissen ving. Na 5x gooien per minuut, dus 300 x in een uur werd de eerste vis gevangen. Maarten was weer de gelukkige en ook de tweede was snel geland. Wij kregen er meer vertrouwen in dus bleven we daar nog wat hangen. Na een uurtje ook hier maar voor gezien gehouden vertrokken we naar diverse andere stekken die totaal werden uitgekamd. De natuur is hier prachtig en in plaats van eenden gezinnen met 10 pijltjes die we in nederland vaak zien, zwemmen er hier gezinnen met 15 eendjes. De rotspartijen zijn schitterend en dan ga je pas beseffen hoe sterk zo een plantje moet zijn als hij scheuren in rotsen kan maken. Oke terug naar het vissen... Opnieuw naar een nieuwe plek, een mooi eiland met wat rotsen in het water. Ik geniet van de omgeving maar wil toch ook graag een visje vangen. We wisten dat we hier niet veel zouden vangen maar dat ze groter zouden zijn dan vorig jaar wisten we ook. Ik had net een nieuw kunstaasje eraan gedaan genaamd “the Libirator” met andere worden de bevrijder of verlosser. De eerste inworp was raak een aanval van een mooie snoek uit het diepe pakte dit aas en na wat stoeien lag er een monster van 94 cm in de boot. De vis van de dag natuurlijk... Maarten ving er ook nog 1 en we staan nu op een totaal van 6 vissen. Maar de gemiddelde lengte is twee keer die van vorig jaar. Om 20.00 besloten we dat het mooi was geweest en een dag gooien gaat niet je niet in de koude kleren zitten. Maar daarom eten we zo lekker Bami en zit een dag werken erop. Morgen gaan we er lekker vroeg uit de dag kan nog wel langer.

De reis en een paar uur vissen

Om 23.00 rij ik met mijn wagen volgeladen naar Maarten toe. Dakraam van de auto open. Lekker muziekje op. Het is heerlijk buiten en zo is het ook nog lekkerder om te rijden. Niks vervelenders dan in de regen in het donker auto rijden. Ik wordt opgewacht door Maarten, snel de spullen in de auto en wegwezen. Om 23.45 gingen we er vandoor. Hoe we zouden rijden had tomtom bepaald of... toch nog anders. We zouden overvaren van Duitsland naar Denemarken. Maar onderweg hadden we toch andere plannen. We reden door naar Kolding om zo naar Kopenhagen te rijden en dan de brug over te steken naar Malmo. Dezelfde rit als vorig jaar. Het bespaart wat kosten maar is iets langer rijden. Om 11.45 stonden we voor ons verblijf. Een leuk vakantie parkje van 10 huisjes. Wij zitten met zijn twee in een stuga voor 4 personen. Dit lijkt groot maar het oppervlak van de stuga in Rydaholm was groter. Alleen nu eigen toilet en douche. Dat het idee van vakantiehuisje van Zweden anders is dan dat van Hollanders blijkt maar weer. 4 personen is krap en leuk voor een weekend maar zeker niet voor een week. Maar wij doen het anders... wij slapen en eten hier alleen en zitten de hele dag op het water. De Baltic Sea... Dit water is brak, we hebben het even geproefd. Niet zout en niet zoet, maar van beide wat. De snoek was de afgelopen weken, volgens de beheerder, uit gepaaid en had weer trek. Wij stapte dus vol goede moed, na een stukje wandelen, in de boot. Een mooie grote boot met een 9,8 pk motor, wat Maarten weer erg leuk vond want die gaan veel harder dan zijn eigen boot. Oja, nog even over het weer. Maarten en Marc gaan altijd vissen met slecht weer. Zo reden we zweden binnen en trok het dicht. Je raadt het al, tijdens de tocht naar de boot liepen we in de regen. Gelukkig hield het op maar kregen we nog een paar spetters onderweg. Nu even over het water. Een aquarium is er niks bij, kraak helder en de bodem zien op ongeveer 5 meter diepte als de zon er op schijnt. Dit is dus een lastig water om het record van vorig jaar te verpulveren. 100 gaan we niet halen maar Maarten denkt nog aan de snoek boven de meter die gaat er echt komen zegt hij. Wij hadden geen geluk naast het weg zien zwemmen van de snoeken schoot er nog een haak los en kon ik mijn snoekje niet landen. Maarten daar en tegen ving de snoek van de dag, 73 cm en nog een van 68 cm. Morgen gaan we er keihard tegen aan en hopen dat het weer zo blijft.  

De week ervoor

Na een zeer mooie week in de Kempervennen met de familie, is de tijd nu toch echt aangebroken om de tocht naar het noorden te maken. Maar een korte samenvatting van de afgelopen week is op zijn plaats.
Vorige week vrijdag vertrokken wij, Michelle, Sanne, Marlotte, Oma Coby, Opa Dick en Oma Ria, naar de Kempervennen onder Valkenswaard. Ik had een uitje uitgezocht direct aan het water wetende dat het daar vol zit met karper. Het was een familie weekend dus niet altijd vissen, oké niet getreurd heel de nacht en ochtend lagen de hengels erin hoor. Tussen het zwemmen, tennissen, eten, en winkelen werd er voldoende gevist. Wij hadden schitterend weer wat voor ons heerlijk was en de karper vond het voortreffelijk. In de kraakheldere kempervennen gingen zij spontaan in de paai. Wat wil zeggen weinig eten en veel plezier. Maar ik wilde toch echt een karper vangen. Dinsdag nacht de eerste echte run, een mooie schip van 16,8 kilo. Daarna weer stil. Even wezen stallen op het park, de karper opzoeken dus en ja hoor een plek gevonden waar de karper samenschoolt... 15 bij elkaar en dan nog 2 rijen dik. Hier wist ik er nog vier te vangen. Maarten die met de warmte gewoon moest werken werd op de hoogte gesteld van de vissen en verlangde naar de vrijdag dat wij zouden vertrekken... Nou we gaan. ZWEDEN her we come.

Om alvast in de stemming te komen...

Het kruipt...

Yes, we zitten in de maand mei. Eind deze maand gaat het gebeuren. Geen Rydaholm dit jaar maar Svalemala Stugby, http://g.co/maps/eq6pm . Een klein vakantie dorpje aan de kust van zweden. We gaan het brakke water proberen.
De spanning is om te snijden als we zien dat er al wat filmpjes staan op Youtube van diverse vangsten met rare gebeurtenissen. Bekijk de volgende filmpjes maar eens http://www.youtube.com/results?hl=nl&q=svalemala&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=w1&gl=NL . Kijk met name naar de snoeken die meezwemmen. Daar worden wij wel vrolijk van en hopen dat dat straks ook het geval is. We hebben ook nog wel in nederland geoefend maar dat bracht geen sensationele vangsten.
Nog 3 weken en dan rijden we erheen. Het weekmenu is al bedacht. Nog even inkopen doen zodat ik Maarten weer kan laten genieten van mijn kookkunsten.
Hopelijk volgen jullie ons weer en is er ook mogelijkheid om alles online te krijgen.